MÜSTEZATLAR

Âşıklara sohbet için meydan gerekir

Divan gerekir

Edep ehl-i erkân ehl-i insan gerekir

İrfan gerekir

Aklı noksan olan kişi sözden anlamaz

Davul zurna az

Sözden hisse kapmak için izan gerekir

Lisan gerekir

Aşkların sermayesi aşktan ibaret 

Gönül imar et

Ölesiye seven cana canan gerekir

Civan gerekir

İncitme sakın dostunu düşmanı yar et

Küsmeyi ar et

Dünya har yuvası değil gülşan gerekir 

Seyran gerekir

Gerçek âşık baldan yağdan yükünü tutar

Âleme satar

Çünkü derdi olanlara derman gerekir

Lokman gerekir

Güzel seven sevdiğine can kurban eyler 

Varlığı neyler

MİSKİNİ aşk meydanında merdan gerekir

Her an gerekir

Gelen gitti şu dünyada görmedim kalan

Bu dünya yalan

Acep var mı yar sevip de muradın alan

Başa dek gülen

Bu mülk bir kervansaraydır bizler konuğuz

Bağrı yanığız

Kem talih zalim felektir hazanlar salan

Bağ oldu talan

Talana uğramış bağda açılmaz güller

Ötmez bülbüller

Şeydadır gül sevdasından çün eşka gelen

Figanlar kılan

Nadanlara eş olur mu hiç ehli diller

Ehli kâmiller

Kadem basar hâk incitmez seven sevilen

Çok kıymet bilen

Her kim varıp yol bilenden nasihat alır

Selamet bulur

Dara düşmez bir rehberin kapısın çalan

Bilgiyle dolan

Kalsa bu çarkı devranda bir eser kalır

Can u ten ölür

Dünyadan göç eylese de değildir ölen

MİSKİNİ olan

Aşkla yanan derunumda dert küme küme

Gideyim kime

Hicran oku hezar yara açtı sineme

Muhtacım eme

Sevdaya duçar olanlar nasihat almaz

Teselli olmaz

Mecnunum çölde gezerim varmam haneme

Beni kınama

Cümle âlem güler oynar ben kan ağlarım

Kara bağlarım

Kapandı kaşım kabağım oldum bir âmâ

Daldım pek gama

Maşukamı aramakla geçti çağlarım

Soldu bağlarım

Allah bilir bu dünyada ermem sunama

Bu bir sınama

Ben bir SADIK MİSKİNİ’yim olmuşum üryan

Vücudum büryan

Kaderime razı gelip döndüm bir râma

Böyle nâ-kâma

İsmim anılır dillerde evlad-ı hicrân 

Yaşarım bi-can

Neşve hiç uğramaz oldu gönül binama

Gel de bunama