MÜSTEZATLAR
MEYDAN GEREKİR
Âşıklara sohbet için meydan gerekir
Divan gerekir
Edep ehl-i erkân ehl-i insan gerekir
İrfan gerekir
Aklı noksan olan kişi sözden anlamaz
Davul zurna az
Sözden hisse kapmak için izan gerekir
Lisan gerekir
Aşkların sermayesi aşktan ibaret
Gönül imar et
Ölesiye seven cana canan gerekir
Civan gerekir
İncitme sakın dostunu düşmanı yar et
Küsmeyi ar et
Dünya har yuvası değil gülşan gerekir
Seyran gerekir
Gerçek âşık baldan yağdan yükünü tutar
Âleme satar
Çünkü derdi olanlara derman gerekir
Lokman gerekir
Güzel seven sevdiğine can kurban eyler
Varlığı neyler
MİSKİNİ aşk meydanında merdan gerekir
Her an gerekir
GELEN GİTTİ
Gelen gitti şu dünyada görmedim kalan
Bu dünya yalan
Acep var mı yar sevip de muradın alan
Başa dek gülen
Bu mülk bir kervansaraydır bizler konuğuz
Bağrı yanığız
Kem talih zalim felektir hazanlar salan
Bağ oldu talan
Talana uğramış bağda açılmaz güller
Ötmez bülbüller
Şeydadır gül sevdasından çün eşka gelen
Figanlar kılan
Nadanlara eş olur mu hiç ehli diller
Ehli kâmiller
Kadem basar hâk incitmez seven sevilen
Çok kıymet bilen
Her kim varıp yol bilenden nasihat alır
Selamet bulur
Dara düşmez bir rehberin kapısın çalan
Bilgiyle dolan
Kalsa bu çarkı devranda bir eser kalır
Can u ten ölür
Dünyadan göç eylese de değildir ölen
MİSKİNİ olan
DERT KÜME KÜME
Aşkla yanan derunumda dert küme küme
Gideyim kime
Hicran oku hezar yara açtı sineme
Muhtacım eme
Sevdaya duçar olanlar nasihat almaz
Teselli olmaz
Mecnunum çölde gezerim varmam haneme
Beni kınama
Cümle âlem güler oynar ben kan ağlarım
Kara bağlarım
Kapandı kaşım kabağım oldum bir âmâ
Daldım pek gama
Maşukamı aramakla geçti çağlarım
Soldu bağlarım
Allah bilir bu dünyada ermem sunama
Bu bir sınama
Ben bir SADIK MİSKİNİ’yim olmuşum üryan
Vücudum büryan
Kaderime razı gelip döndüm bir râma
Böyle nâ-kâma
İsmim anılır dillerde evlad-ı hicrân
Yaşarım bi-can
Neşve hiç uğramaz oldu gönül binama
Gel de bunama