SOYLAMA

Gönüle ilham düşmese dil dehan diye bilmez

Âmâ görmez lal konuşmaz kulaksız duya bilmez

Cimri akçasına kıyıp eylik eyleye bilmez

Hiçbir kimse nasibinden artığın yiye bilmez

Bilip bilme gereğini okuyup yazan bilir

Kervan dizip diyar diyar dolaşan gezen bilir

Kolca kopuz ele alıp söyleyen ozan bilir

Dünyanın evvel ahirin kestirip sezen bilir

Kin değil aşk ateşiyle tutuşan sine görklü

Helal devletle çatılıp kurulmuş bina görklü

Ağ sütünü ağ evlada emziren ana görklü

Söz kelama ulaşınca sözdeki mana görklü

Yalan sözü söyleyenin şirin dili lal olur

Doğru sözü söyleyenin acı zehri bal olur

Ata adın ananlara miras mal helal olur

Ata adın anmazların yükü hep vebal olur

Soylama Dede Korkut’tan MİSKİNİ’ye mirastır

Kâmilin ettiği kelâm inci yakut elmastır

Cahil insan bayağıdır erdemli insan hastır

Bil ki gönül aynasında aşk parıltı kin pastır